Namiot starej cyganki

Znajduje się on niedaleko rynku. Jest już stary i pełen dziur, które są jedynymi źródłami światła w środku. Wewnątrz czeka na nas zawsze uśmiechnięta babcinka z talią kart w ręku. Ozdobiona tysiącami błyskotek i świecidełek z chęcią odpowie Ci na każde trapiące twoją głowę pytanie i westrze w trudnej sytuacji. Tak na prawdę gdyby nie ta "otoczka" wokół tego miejsca i jej postaci, to byłaby to najzwyczajniej w świecie "babcinka dobra rada"...

Mila już wchodząc bliżej zaludnionego rynku upchała cukierasy do kieszeni. Zachowała na tyle rozsądku. Jej piękne oczęta skierowane były na stary namiot do którego jakoś śmiałków nie było. Ona jak to ona musiała tam wejść. Od razu na wejściu zobaczyła cygankę. Nie bała się jej, a raczej przyglądała z ciekawością. Tamta nakazała jej usiąść co Mila niechętnie, bo niechętnie pod rozkazem zrobiła, ale jednak usiadła. Ta babka była niewątpliwie jakąś wróżką.
- Tu, w miasteczku jest pewna osoba - zaczęła kobieta bez owijania w bawełnę.
- Słucham? ty mówisz - nie dowierzała i zaśmiała się do niej.
- Piękna, która czeka na ciebie. Dobrze wiem co skrywasz w kieszeni. Czuję, że stanie się coś złego jeżeli nie dasz jej tego. Jest taka sama jak ty. - dokończyła po czym ręką wyprosiła Rudą. Ta oburzona wybiegła z namiotu kopiąc w płachtę. Na nic jednak to kopnięcie kiedy słów nie wymaże. Już straciła ochotę na te cukierki i może rzeczywiście powinna znaleźć tą dziewczynę? w każdym bądź razie odpoczynek bardziej byłby jej przydatny. Ruszyła w stronę teatru.