B.G.Norblin

1 Imię i nazwisko : Blair Guillaume Norblin
2 Wiek : 212 lat
3 Rasa : wampir
4 Wygląd :
Blair jest średniej wysokości, szczupłą dziewczyną. Gdyby udało jej się chociaż trochę przytyć stałaby się śliczną panienką. Przed przemianą nie wyglądała zbyt ciekawie. Trudno byłoby wpisać ją do kanonów panującego wówczas piękna. Zbyt kanciate biodra, wystające obojczyki i prześwitujące żebra nie wyglądały apetycznie. Była obiektem wielu drwin, właśnie z powodu swojej sylwetki. Krawcowe musiały bardzo się napocić, by dopasować do niej stroje, które w jakiś sposób potrafiłyby zamaskować wady jej ciała. Ma pociągłą twarz z mocno zarysowanymi kośćmi szczęki. Nieco zbyt wydatne usta odwracają uwagę od małego nosa, co w gruncie rzeczy tworzy całkiem ciekawy efekt. Oczy otoczone wachlarzem ciemnych rzęs patrzą na świat z melancholią i smutkiem. Są niezwykle niebieskie, można by rzec: lodowo-błękitne. Blair nie ma jakiegoś typowego dla siebie stylu ubierania. Nie znosiła nosić gorsetu, ogromnej, niewygodnej spódnicy. Zawsze na nie narzekała, że niewygodne, że krępują ruchy. A teraz, kiedy zwolniona jest z tego przykrego obowiązku, ciężko zobaczyć ją w czymś innym, prócz spódnicy. Jej dumą, prócz oczu, były włosy. W odcieniu jasnego brązu, starannie zapuszczane aż do tygodnia poprzedzającego jej śmierć, kiedy obcięła je na wysokości talii. Mają tendencję do układania się w fale i tak też Blair najczęściej je czesze. Po przemianie jej sylwetka nabrała pełniejszych, kobiecych kształtów.
5 Charakter :
Blair jest ciekawą osóbką. Czasem potrafi godzinami gadać o niczym, a innym razem nie odezwie się ani słowem. Kiedyś była pełna życia, planów, licznych celów. Im starsza była, tym liczba jej postanowień malała. Z pewnej siebie, ambitnej dziewczyny stała się skrajną konformistką. Wszystko przestało ją obchodzić. Wcześniej wszędzie było jej pełno, nie potrafiła usiedzieć dłużej niż pięć minut na miejscu. Chodziła na bale, liczne przyjęcia. Kiedy osiągnęła magiczny wiek 16 lat, sama zaczęła je organizować. Nie poprzestawała oczywiście na nudnych balach. W jej rezydencji odbywały się najwspanialsze w okolicy bale maskowe lub tematyczne. Miała całą masę przyjaciół, razem spędzali czas, jeździli na przejażdżki konne. Pierwsza miłość była dla niej czymś wspaniałym. Nathaniel nadawał nowy sens jej życiu. Trudno było przyzwyczaić się jej do zawiści, jaka panowała wśród arystokratek. Nigdy nie myślała, że jej życie pełne będzie zazdrości i intryg. Obiecała sobie, że nie stanie się taka, jak reszta. Blair zawsze była miła i uprzejma! Ciężko nazwać mi to, co się później z nią stało. Wredna, zła, bezczelna... to tylko kilka przymiotników określających jej późniejszą osobowość. Co tu się jednak długo rozpisywać? Była tym, czym zawsze gardziła. Przywdziała to jak drugą skórę i powoli zapomniała, jak wiele radości daje zwykły uśmiech. Po długich rozmyślaniach doszła do wniosku, że to od zawsze było zakorzenione w jej naturze. Wiele sytuacji wskazywało na jej prawdziwy charakter, do którego tak długo nie chciała się przyznać. Coraz mniej czasu spędzała z dawnymi przyjaciółmi, znalazła sobie nowych, w jej mniemaniu o wiele ciekawszych. Przyjaciele początkowo próbowali jej pomóc, ale ciężko pomaga się komuś, kto tej pomocy nie chce otrzymać. Bardzo dawno walczyli o dawną Blair, aż pewnego dnia wróciła do nich. Już nie taka sama, potrafiła zatracić kontakt ze światem rzeczywistym, ponieść się jakimś sobie znanym myślą. Wracała do pewnego balu i mężczyzny w czarnej masce, o czarnych oczach.
6 Historia :
Przed przemianą: Blair przez kilka lat mieszkała w ogromnym, pełnym życia mieście-mieście które kochała całym sercem i duszą. Niestety, kiedy jej życie stało się jak z bajki, musiała się przeprowadzić. Miasteczko do którego się przeniosła nigdy nie stało się jej przyjazne. Wiecznie zasnuty mgłą napawał ją smutkiem. Tak właśnie widziała Azure-miasto, które starannie ukrywało przed nią swoje sekrety. Tam ukończyła renomowaną szkołę dla panien z dobrych domów. Bardzo długo nie miała żadnych przyjaciół. Dopiero tam poznała swoje pierwsze przyjaciółki, całkiem zagubione w świecie knucia i intryg. Ukończyła ją w wieku 15 lat. I jak większość jej przyjaciółek rzuciła się w wir życia elity towarzyskiej. Nagle miała mnóstwo przyjaciół i znajomych. Żyła od balu do balu. Kiedy pozwalała zawiązać sobie ciasno gorset, przywdziać mieniącą się brokatem suknię. Żyła życiem towarzyskim i plotkami. Ze swoimi przyjaciółkami spotykały się na herbacie, by wymienić się najnowszymi historiami. Powoli zaczynała poznawać świat, w którym nic nie dzieje się samoczynnie. Każdy gest podyktowany jest pociągnięciem sznurkiem przez lalkarza ukrytego za kurtyną. Żyła tak przez dwa lata. Właśnie te dwa lata wystarczyły, by z grzecznej ułożonej dziewczynki stała się zupełnym przeciwieństwem siebie. Uprzejmość i dobroć była tylko pokazowa, przyjazny uśmiech przywdziewany przed balem, jak maska, podczas licznych balów maskowych. Z matką prawie nie rozmawiały. Blair w głębi serca gardziła nią. Dobrowolnie zrezygnowała z wystawnego życia i gdyby nie babcia, która się nią zajęła, nigdy nie poznałaby tego od czego uciekła jej matka. I wszystko byłoby pięknie. Blair się zakochała, a co najważniejsze wybranek jej serca został zaakceptowany przez dziadków. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie pamiętny bal 21 lipca 195 lat temu-dzień jej 18 urodzin. Doskonale pamiętała swoją piękną, czarną suknię, czerwoną różę wplecioną we włosy. Pamięta czarną maskę, z małymi diamencikami w kącikach oczu. I mężczyznę, który ją zabił. W jednej chwili zapomniała o Nathanielu, kiedy tylko została porażona czernią jego oczu. Nie pamięta końcówki balu, ani momentu, w którym wchodziła po schodach do swojej sypialni. Nie pamięta też, kiedy zdjęła swoją suknie, odwiązała tasiemkę, przytrzymującą maskę. Za to przypomina sobie postać, siedzącą na rzeźbionym krześle przy jej biurku. Z nieludzką prędkością zjawił się przy niej, ujął jej głowę w dłonie i zatopił zęby w szyi. Czuła, jak wypływa z niej życie. Nie oponowała, nic przecież nie miało już sensu. Słabła z każdą chwilą, do czasu, kiedy poczuła w ustach słodycz jego krwi. A potem była już tylko ciemność.
Po przemianie: Obudziła się kilka godzin później. Muślinowa firanka powiewała na wietrze, wpadającym przez niezamknięte okno. Leżała na łóżku, pośród pościeli skropionej czerwienią jej krwi. Płonęła, ogień palił ją w gardło. Czuła nieludzkie pragnienie. Ciało służącej wrzuciła do stawku przed domem, przywiązawszy wcześniej do niego kamień. Nie poznała siebie w lustrze. Dopiero po tym, jak stała się wampirem odkryła jakim była niegdyś brzydactwem. Przez kilka lat żyła w swoim dworku, oszukując wszystkich wokół. Potem musiała uciekać, kiedy prawda wyszła na jaw, a szaleni z wściekłości wieśniacy próbowali ją zabić. Dopiero niedawno wróciła do miasteczka. Poznając mistyczny świat wokół niego, który w końcu postanowił odsłonić przed nią swoje tajemnice. Gdzieś po drodze zatraciła swoje ludzkie ja i niekiedy nie potrafi kontrolować swoich wampirzych instynktów.
7 Zainteresowania : gra na pianinie, jazda konna, szermierka. Blair uwielbia chodzić do teatru.

1. W Azure nie ma żadnego Paryża ani Londynu. Azure to inna rzeczywistość, inny wymiar.
2. Napisz chociaż parę zdań o tym jak trafiła do Azure. Dobrze by było, jakbyś oddzieliła historię na:
- Przed przemianą
- Po przemianie

Jak to poprawisz, będzie akcept

Edit: Akcept, miłej zabawy