Ogórd

(takie odniosłam wrażenie!)
- Zepsułaś, zepsułaś, wszystko zepsułaś - zaśpiewał, znowu lekko się bujając, aż w końcu położył się na murku, chociaż głowa zwisała swobodnie, że widział wszystko, a przede wszystkim owe ruiny klasztoru o którym była mowa, do góry nogami.
- Rany, siedzę tutaj z trupami i jeszcze jestem normalny - zaśmiał się, na tę wypowiedzianą na głos myśl. Nie, żeby chciał ich obrazić czy coś, tak jakoś naszła go ochota na powiedzenie tego, co powiedział.

Nathaniel neco sceptycznie podszedł do skosztowania owego trunku. Nie wiedział co to, lecz postanowił zaufać nowo poznanym istotom ( o ile mogę was tak nazwać ). Podszedł do pojemniczka z płynem i trochę się napił. Poczuł się dziwnie, tak pozytywnie. Siły mu wróciły i humor się poprawił. Po słowach Quentina wybuchnął śmiechem. Ahhh było mu tak .... błogo.

-Jak śmiesz mnie oskarżać, buszmenie?-Stanęła gwałtownie na murku, z ledwością łapiąc chwilową równowagę. Całe szczęście, że nie wzięła szpilek ze sobą, bo na pewno leżała by w błocie, po drugiej stronie płotu, a jej cudowna, nieskazitelnie biała sukienka (prócz tych kilku kropel krwi) nadawałaby się do wyrzucenia.
-Ej no, nie mów tak.-Na jej twarzy pojawiła się smutna minka, a broda zadrgała, jakby się miała zaraz rozpłakać.-To nie jest miłe, jak Ci ktoś przypomina.

Nathaniela cała sytuacja rozbawiła, lecz gdy zauważył minę dziewczyny od razu przypomniała mu sie jego dobra przyjaciółka z lat dzieciństwa. Ona też zachowywała sie podobnie, wręcz identycznie, gdy była smutna, lub rozzłoszczona. - Dobra, dobra Blair uspokój się, on nie powiedział tego złośliwie. Lepiej usiądź i opowiedz coś jeszcze o sobie. Lubię słuchać opowiadań nowo poznanych osób. Dzięki temu więcej na ich temat wiem.

Pojemniczka właściwie nie było, bo Quinn jako przykładny buszman takich gadżetów nie posiadał... wszystko pływało sobie na murku, razem z zarazkami i roczkami, heheh. Ale co to dla nich za rożnica?
- Śmiem - powiedział, nie patrząc się na nią. - Dopiero co mówiłem o bytności i znaczeniu imion, a ty mi swoje zdradziłaś, Blaair Guljalume.
Spojrzał zadowolony na reakcję Nathaniela. Właśnie tak sztywniacy zamieniają się w... no. Nie, żeby on akurat nim był...
- Powinnaś się była już do tego przyzwyczaić - odparł. - Czy to prawda, że wampiry mogą wyłączyć uczucia? - wypalił.

- Jasne, że mogą. Ale też jeśli tego nie zrobią, to każda reakcja, wszystkie emocje są spotęgowane kilkakrotnie. Jeśli czujesz bół, to czujesz go o wiele mocniej, tak samo, jak kogoś kochasz... Rozumiesz? - Spojrzał w niego i na gwiazdy na nim. Dzisiejeszej nocy naprawdę było pięknie.

Ze złością tupnęła nogą, tracąc jednocześnie równowagę i z gracją spadając na trawę. Przynajmniej nie w błoto!
-Mogę Cię poczarować oczkami i zapomnisz? Chcesz?-Wyszczerzyła się do niego w uśmiechu. Całe to jego gadanie o bytności i znaczeniu imion mało ją obchodziło, ale wiadomo Quentin był ELFEM! Oni mają swój sposób na życie.

- Bez sensu - spojrzał raz na jedno, raz na drugie. Pomyślał, jak to dobrze, że nie jest wampirem, bo to musiało być okropne - albo czujesz wszystko, albo nic. I jak tu zdecydować?
- Urocza jesteś... - zamilkł na chwilę. - Ale nie. Mam takie jakieś przeczucie, że mogłabyś troszkę przesadzić, a ja wyjątkowo lubię swoje wspomnienia.

Wampira rozbawiła zaistniała sytuacja. Groźby wampirzycy i "cięte riposty" elfa. Przecież wiadomo, że nie każdy wampir ma jakąś moc, no ale może akurat Blair... - Ja akurat wybrałem życie z uczuciami, tylko czasem je wyłączam, gdy już na prawdę z nimi nie mogę wytrzymać.

-Wyłączanie uczuć jest niefajne. Przynajmniej ja tak sądzę. Wtedy nic z człowieka w tobie nie zostaje. Liczy się tylko pragnienie, pragnienie i pragnienie. Ogólnie i tak ono jest na pierwszym miejscu, ale nie aż tak.-Na jej twarzy pojawiła się bardzo mądra mina. Nigdy nie wyłączyła swoich uczuć, ale znała kilka wampirów, które to zrobiły. Strasznie niemili...no nie ludzie, ale...istoty!
-Daj spokój! Obiecuję nic nie zrobić. W sensie, zapomnisz tylko moje imię i Twoje życie znów nabierze sensu, po tym, jak go straciłeś, jak dowiedziałeś się jak mam na imię.-Wyrzuciła na jednym wydechu.

- Serio nie wiem, jak wy możecie z tym żyć! Nic dziwnego, że jesteście tacy nienormalni... - mruknął, ciszej, jednak bez wątpienia obydwoje go usłyszeli. A właśnie, zdążył międzyczasie usiąść, nie wiem kiedy dokładnie, ale nie ważne.
- Nienienienienie, nawet o tym nie myśl. Odczep się i w ogóle. Nie zmusisz mnie, chyba, że siłą, ale wtedy będą z tego powodu bardzo niezadowolony - powiedział, po czym sięgnął po następne roślinki. Nazbierał kilka różnych i ułożył je obok siebie, by następnie zacząć wyciskać z nich soki.
- Wiecie, co powstanie jak połączy się odpowiedni kwiatki?

- No normalnie kłócą się i droczą jak stare, dobre małżeństwo. - pomyślał Nathaniel patrząc jak ta dwójka działa sobie na nerwy i się przekomarza. Przypomniał mu się sok, który przed chwilą spróbował i ucieszył się , że zraz będzie go więcej. - No nie wiem, co, mów. - ponaglił go.

-Wybacz, Ludku, ale to nie ja strzelam do każdej napotkanej istoty.-Prychnęła. Znali się niespełna pół godziny, a on strasznie ją irytował. No już tak aroganckiego elfa nie widziała dawno!
-Zapomnisz, że byłeś niezadowolony. Dosięgnie Cię absolutna błogość, lepsza nawet niż po tych Twoich ziółkach. W ogóle co Ty znowu tam merdasz?-Podeszła na kolanach do murku i oparła na nim głowę, patrząc z uwagą na ruchy chłopaka.

- Tsss, kto ci strzela - obruszył się i kolejnej propozycji zapomnienia już nie skomentował. Zajął się za to robieniem odpowiedniego płynu, znalazł nawet kawałek kory drzewa, który swym kształtem mniej więcej nadawał się na miseczkę. To, co teraz tworzył wyglądało na o wiele bardziej skomplikowane niż poprzednio, gdzie w końcu był potrzebny jedynie biały kwiatek. Mimo wszystko, na koniec i tak dodał kilka kropelek substancji, ze swej tajemniczej buteleczki.
- Powiem, kiedy tego spróbujecie - powiedział, patrząc na nich z tajemniczym wyczekiwaniem.

-Prawie mnie zastrzeliłeś.-Przekrzywiła lekko głowę, patrząc na niego z politowaniem jakby. No przepraszam bardzo, ale strzelił do niej! Na samym początku wieczora!
-Mam Ci niby zaufać?-Prychnęła. Jednak spojrzała na miseczkę z zainteresowaniem w oczach.-Już gotowe?

Oczywiście, pamiętał doskonale, co nie przeszkadzało mu zachowywać się jakby było zupełnie inaczej.
- Mhm - pokiwał głową, wcale a wcale nie przekonująco. Na takie "odczep się wreszcie".
- A nie wiem... to już od ciebie zależy - odparł na jej pytanie i podstawił jej korową miseczkę pod nos, co miało być odpowiedzią.

Najlepiej udawać, że nic się nie stało. A co gdyby była zwykłym człowiekiem i umarła? Na dodatek ze strzałą wbitą w głowę? Dobra, jeśli koniec tematu, to koniec tematu. Jeszcze kiedyś mu to wypomni. Nie raz pewnie, o ile jeszcze kiedykolwiek się spotkają.
-Załóżmy, że tak jest.-Wzięła miskę w dłonie i upiła z niej trochę płynu. Był nieco słodkawy w smaku, ale pozostawiający w ustach nieco gorzki posmak.

Teraz do ust wziął miseczkę Nathaniel. Nie wiedział czego się miał spodziewać po następnym napoju od tego nieznajomego elfa, ale bądź co bądź elfy to uosobienia natury, nie? Nie przygotowałyby nic co mogłoby zatruć. Przynajmniej taką miał nadzieję. Upił trochę s miski i wytarł usta rękawem marynarki. - Mmm, całkiem niezłe, a teraz, mów, co to jest?

Byłby peszek, on by się dostosował, ot co.
Patrzył, poniekąd zadowolony jak wampirki kosztują tego, co przygotował. Zaskakujące, że były tak ufne, on w podobnej sytuacji miałby chyba większe opory. Stali się poniekąd jego królikami doświadczalnymi, nigdy nie wypróbowywał tego połączenia na istotach, które praktycznie były martwe, a w przeciwieństwie do poprzedniego "kolorowego", na pewno miało to znaczenie.
- Hmm... no to tak. Taka mieszanka zadziałałaby śmiertelnie na człowieka. Z wampirem na pewno będzie inaczej, aczkolwiek jeszcze nie sprawdzałem... I właśnie zobaczymy - uśmiechnął się chytrze, zadowolony ze swojego planu.

Nathaniel spokojnie pił owy trunek. Delektował się każdym łykiem, lecz gdy usłyszał jakie działanie ma ten napój od razu wypluł całą poircję jaką miał w ustach. O mały włos wylądowałoby to na ubraniu elfa. - Co takiego? - krzyknął wampir - Co my jesteśmy, jakieś króliki doświadczalne, czy co? Mogłeś chociaż ostrzec,a nie teraz sie tak głupio śmiejesz.

Cóż za poszanowanie ludzkiego życia, Ludku. Godne podziwu i naśladowania wręcz. Ale co o tym może wiedzieć Blair-wampirzyca?
Błagam! Co im się mogło stać? W końcu zabić ich mógł tylko drewniany kołek, o czym mało kto wiedział. Najwyżej trochę pocierpią. Chociaż nie...to nie jest fajne.
-A jak działa na elfa?-Przekrzywiła głowę z uroczym uśmiechem i jedną ręką chwyciła chłopaka, w drugiej trzymając miseczkę z resztą płynu, zbliżając ją coraz bliżej jego ust. Oczywiście uwolnić się nie mógł, B. miała siłę!
-Ej no! Mógłbyś nie pluć!?-Wykrzyknęła, kiedy Nathaniel energicznie pozbył się płynu z ust. Na razie efektów żadnych nie było, ale znając życie, zacznie działać dopiero za chwilę.

Pffff, no żeby wampir tak reagował, kto to widział. Przecież one ze śmierci kpiły, a to co wypili, był tego pewny, na pewno ich nie zabije. Mógł tylko domyślać się w jaki sposób zadziała... pewnie coś na styl osłabienia, aczkolwiek i to nie na pewno.
- Ano, króliczki - uśmiech nie schodził mu z ust nawet wtedy, kiedy Blair postanowiła napoić go ową substancją. - Jakoś działa. Wiem jak, ale czy ty chcesz się tego dowiedzieć?
Nie wyrywał się, jednak ust otworzyć też nie zamierzał.

Odsunęła w pewnym momencie miskę od jego ust, nawet go puściła. Nie dlatego, że odechciało jej się sprawdzenia, jak to działa na elfach. Mogła go w sumie zapytać, ale znając Ludka, nie powiedziałby jej prawdy albo odpowiedziałby w jakiś głupi sposób. Płyn najwyraźniej zaczynał działać. Najpierw zrobiła się szara na twarzy, potem na jej czoło wystąpiły drobne kropelki potu, koszmarnie rozbolał ją brzuch. Trwało to jednak bardzo krótko, niecałą minutę nawet.
-Powiedz mi, jak działa na Tobie.-Uśmiechnęła się promieniście.

Tam gdzie spotykały się różne rasy tam też były kłopoty, a Chris lubił wszelkiego rodzaju spory. Wiedziony instynktem przyszedł do Miasta Popiołu. Wyczuł tu obecność elfa i wampirów. Poszedł za tym zapachem i dotarł do zarośniętego ogrodu. Dostrzegł dwóch chłopaków i dziewczynę. Zabawne, że bez jego obecności doszło już do rękoczynów. Wskoczył na mur bez najmniejszego wysiłku i niespiesznie podszedł na tej trójki. Usłyszał coś o jakiejś mocno działającej substancji i uśmiechnął się drwiąco.
- Cóż to za nowa zabawa? - zapytał z ironią w głosie patrząc jak dziewczyna próbuje napoić małego chłopaka (zapewne elfa) zawartością miski. Dostrzegł znajomego wampira. Jak mu było? Nathan? Nie, raczej nie. Może Ne.... Nieważne. Zaszczycił go obojętnym spojrzeniem i kiwnięciem głowy na znak, że go pamięta. Ba, nie zapomina się 'kumpli' od picia.

Wyswobodzony z objęć (?xd) Blair, odsunął się trochę, ot, tak na wszelki wypadek, gdyby chciała to powtórzyć. Co prawda, zdawał sobie sprawę, że taka odległość nie robiła większej różnicy, ale to zawsze coś. Przez chwilę uważnie obserwował wampirzycę, widząc, że coś się dzieje. Szkoda, że tak krótko...
- Nie martw się, na pewno by mnie nie zabiło - powiedział wesoło, nie dodają jednak, że efekt, przynajmniej przez jakiś czas byłby całkiem podobny.
Stał sobie grzecznie przy murku, a tu nagle przyszedł kolejny facet. Rany, ale on przyciągał wszystkich swoim urokiem osobistym.
- Zabawa? E tam, tak bym tego nie nazwał. No, ale skoro już tyle nas się tutaj zebrało, to może zorganizujemy jakiś piknik?